De stichting Managing Public Space wil het academische onderzoek daarnaar en de verbinding met de uitgebreide praktische kennis bevorderen en financieren. Daarin is nu weer een belangrijke stap gezet: er is een promovendus benoemd.
De universiteit ontving veel goede en enthousiaste aanmeldingen voor deze onderzoekspost. Uit al de kandidaten is Eva Duivenvoorden MSc (1995) gekozen! Zij mag de komende vier jaar pionieren in het academische onderzoek naar het beheer van de openbare ruimte. Eva gaat bijvoorbeeld onderzoek uitvoeren in ‘living labs’ in wijken, steden en regio’s en haar bevindingen publiceren.
Eva volgde de bachelor en master Landscape Architecture and Spatial Planning aan de WUR. Belangrijke thema’s waarop ze zich toelegde waren onzekerheden binnen de ruimtelijke planning, planning en bestuur, mobiliteit, stadslandbouw en klimaatadaptatie. Tijdens haar master heeft zij stage gelopen bij de Stichting Managing Public Space en haar masterscriptie geschreven over beheer van de openbare ruimte.
“Mijn drijfveer is om levenskwaliteit te verhogen. Ik ben opgegroeid in een fijn dorp met een prachtige uitstraling en veel voorzieningen. Dat heeft mijn leven zeker beïnvloed. Hoe kan de levenskwaliteit op meer plekken beter? Binnen ‘planning’ miste ik een blijvende betrokkenheid; een project heeft een duidelijke afronddatum en wordt daarna neergelegd bij beheer. En juist daar wilde ik me meer in verdiepen, want beheer omvat het grootste deel van de levenscyclus. De aanstelling aan de WUR is voor mij een enorm mooie uitdaging waar ik veel energie van krijg.”
En een uitdaging zal het zeker worden; er is op dit moment nog nauwelijks sprake van academisch onderzoek naar het beheer van de openbare ruimte. Nederland heeft een goede reputatie op het gebied van beheer, maar de openbare ruimte komt steeds meer onder druk te staan door grote transities in mobiliteit, energie, circulariteit en ook sociale veranderingen. En daarom is nieuwe en aanvullende kennis welkom.
“Doordat beheer is toevertrouwd aan verschillende overheden – gemeenten, provincies, waterschappen, ministeries – mist er een integrale aanpak die onze veranderende wereld wel nodig heeft. Maar dan moeten we eigenlijk een compleet nieuw beleid formuleren, met behoud van behaalde successen. En dat gaat natuurlijk niet zomaar.”
“Het doel is om in kaart te brengen hoe beheer er op dit moment uit ziet. Bijvoorbeeld in wet- en regelgeving, in hulpbronnen en in denkbeelden en gewoontes. Op basis daarvan onderzoeken we wat de obstakels zijn voor bijvoorbeeld een meer integraal beleid. Daarom ben ik op zoek naar voorbeelden van klassieke of juist heel innovatieve beheerstijlen. Uiteindelijk kunnen uitvoerders op basis van onze bevindingen een integrale aanpak faciliteren. Dat is het mooie van deze promotieplek: uiteraard is het academisch, maar uiteindelijk met een grote maatschappelijke bijdrage.”
