Even voorstellen: Robert Wouters, lid commissie onderzoek & onderwijs

Delen

Facebook
Twitter
LinkedIn
Email
WhatsApp

Graag stellen we leden van de commissies van de stichting Managing Public Space voor. Dit keer is dat Robert Wouters, manager beheer watersysteem bij Waterschap De Dommel en lid van de commissie onderzoek & onderwijs.

Hoe bent u beland in de commissie onderzoek & onderwijs?

Ton Hesselmans van CROW was op zoek naar sponsoren voor de nieuwe leerstoel en klopte aan bij Waterschap Den Dommel. Wij zagen het belang van het nieuwe onderwijsprogramma, dus zegden toe sponsor te worden. Toen Ton vertelde over de invulling van de commissie onderzoek & onderwijs heb ik mezelf hiervoor aangemeld. Ik vind het een goede manier om in contact te zijn met het onderwijs en andere relevante collega’s. Ik was al eerder paranimf en vind het onderwijs een mooie wereld.

Wat is het belang van de nieuwe leerstoel?

Ik heb Stedenbouw gestudeerd en in studieprojecten stond het ontwerpproces centraal. Natuurlijk moet een plan geschikt zijn voor alle nieuwe gebruikers, maar de beheerder ervan was niet in beeld. We kregen bijvoorbeeld een opdracht: maak een stedenbouwkundig ontwerp voor een inbreiding met 1000 woningen én zorg met het oog op de leefomgeving voor 10% meer wateroppervlak. Ik maakte dus een ontwerp met een vijver hier en een gracht daar. Maar of op die plekken überhaupt water kon komen en hoe dat beheerd moest worden, daar werden geen vragen over gesteld. In de praktijk zie ik stadswijken die ontworpen zijn en verkocht worden met dat idee, maar waar problemen ontstaan, omdat het zo niet werkt. Door de beheerder niet te betrekken kan een wijk falen.

Kunt u een voorbeeld geven hoe het nu in de praktijk gaat?

Als het gaat om het bij elkaar brengen van ontwerp en toetsing of het werkt in de praktijk zouden waterschappen zomaar koplopers kunnen zijn. Wij doen veel beekherstelprojecten. In de jaren 60 en 70 werden alle riviertjes kaarsrecht gelegd, zodat het water snel afgevoerd kon worden en de landbouw kon floreren. Dit heeft echter negatieve gevolgen gehad voor de waterkwaliteit en de ecologie. Dat gaan we herstellen door de natuurlijke stroming van de beek te herstellen. We geven het water weer de ruimte om te kronkelen. Hermeandering noemen we dat.  Een hermeanderingsproject is een ontwerpproces waar een groot projectteam op zit. De beheerder is lid van dit projectteam. Als het ontwerp is uitgevoerd, is het project misschien afgerond, maar de rivier is nog steeds in ontwikkeling. Het water zelf neemt de ontwikkeling over en de beheerder houdt deze ontwikkeling in de gaten. Pakt het ontwerp echt zo uit als de bedoeling was? Zien we de verbeteringen die we voor ogen hadden? In de beheerfase kan het ontwerp worden bijgesteld. Kleine maatregelen die voor verbetering in het ontwerp zorgen, zoals hout in de beek te brengen of een bocht veranderen, organiseren de beheerders zelf. Na vijf jaar organiseert de beheerder een projectevaluatie. Als uit deze evaluatie blijkt dat er dat er een grote ingreep nodig is, kan de locatie opnieuw op de projectenlijst komen.

Hoe ziet u de toekomst van de beheerder?

Ik verwacht dat het begrip beheerder een bredere definitie krijgt. Je ziet nu al dat het meer door elkaar loopt. Kijk maar naar ons: wij zijn als organisatie waterbeheerder. Iedereen die hier werkt is in principe beheerder. Niet alleen de 16 personen die beheerder in hun functietitel hebben staan, maar ook vergunningverleners, beleidsmedewerkers en plantoetsers. Allemaal werken zij ten dienste van het beheer van het watersysteem.

Daarbij merk ik dat beheer politieker en complexer wordt. Informatie wordt transparanter. Bestuurders krijgen Facebook- en Twitterberichten van kiezers die vragen hebben over de openbare ruimte. Deze vraag wordt doorgestuurd naar de beheerder die moet uitleggen hoe de onderhoudsstrategie uitpakt op deze specifieke locatie. Beheerders houden zich dus niet alleen maar bezig met technisch inhoudelijk werk, maar ook met de beeldvorming die daar bij hoort.

Tot slot: Als we een circulaire economie willen zijn, willen bereiken dat ruimtelijke ordening steeds meer verweven wordt met andere maatschappelijk doelen, veel gewicht toedienen aan gezond leven en natuurontwikkeling, dan kun je niet één ontwerp neerzetten en klaar zijn. Dat zijn transities. Het is een doorlopend proces van bijstellen vanuit een bestaande situatie. De beheerfase is de fase waarin de winst te halen is.

Delen

Facebook
Twitter
LinkedIn
Email
WhatsApp

Laatste nieuws

MPS is erg trots en dankbaar voor de betrokkenheid van haar sponsoren. Elk jaar mogen sponsoren meedenken en beslissen over de wetenschappelijke kennis die bijdraagt aan het beheer van de...
Momenteel sturen beheerders nauwelijks op maatschappelijke opgaven, maar vooral op ‘schoon, heel en veilig’. In de praktijk is er een grote kloof tussen het fysieke en sociale domein, zowel in...
Tijdens de online en gratis toegankelijke masterclass van 31 oktober 2023 spraken Caroline Nevejan (Chief Science Officer) & Yvonne Jakobs (Directeur Stadswerken) over het verbinden van wetenschap en praktijk in de Gemeente...